Ze vallen met de bosjes 2016

Jeetje joh. Het was nog niet eens 2016, en de muziekwereld raakte alweer een legende kwijt! Ze lijken bij de bosjes te vallen. Ik hoop niet dat het in dit tempo door blijft gaan, want voordat je het weet zijn er alleen nog maar “nieuwe” bandjes over! Ik weet nog goed hoe ik het afgelopen jaar op Hellfest vanuit de zijkant op het podium naar Motorhead stond te kijken. Lemmy deed wat hij altijd deed, zijn ding! Stuk voor stuk knalden de klassiekers er uit en galmden op volle kracht over het volle veld met hoofdzakelijk Franse wapperende haren. Verstopt naast het drumstel zat een andere grondlegger van de metalwereld mee te genieten van de sfeer, namelijk mijnheer Halford, en ook werd niemand minder dan Alice Cooper op dat moment afgezet bij het hoofdpodium. Ik voelde mij even best wel nederig, om zo dicht in de buurt te zijn van deze levende legendes, en ik bedacht me: “hoelang zouden deze ouwe rotten in het vak nog doorgaan?” Wat zullen festivals “raar” zijn, zonder deze grote namen op het programma. Ik kan mij geen Wacken of Graspop voorstellen zonder bands als Saxon, Slayer of de onverstoorbaar door tuffende Iron Maiden of Anthrax. Gelukkig is wat zij nalaten minder vergankelijk dan de bands in levende lijve. De nummers! (lang leve de tribute en cover bands;-) Het genre! Die geweldige sfeer en het gevoel van saamhorigheid dat ons als metalheads bij elkaar brengt. Ze zijn iets begonnen, wat steeds verder uitwaaiert en steeds meer genres krijgt. Metal is still going strong! Ergens las ik dat iemand beweerde dat als het minder met de wereld gaat, de muziek veel beter en intenser wordt. Wat dat betreft leven wij dus in de juiste tijd als je het mij vraagt. Er is genoeg aan de hand om de meest aggresieve, heftige en emotioneel beladen meesterwerken te produceren. Maar we staan wel op een keerpunt. De ouwe rotten in het vak lijken heel erg langzaam begonnen te zijn met het plaatsmaken voor de nieuwe. Ik ben stiekem erg benieuwd wie er over tien jaar de hoofdacts zullen zijn! Talent genoeg. Tien jaar geleden was er ook een keerpunt. Langzaam begon de digitale wereld het over te nemen van de analoge. In een gestaag tempo groeide het aantal lcd schermpjes in het publiek, en kreeg youtube er meer en meer filmpjes bij van concerten. Waar het voorheen de daadwerkelijke muziek was die de artiesten geld in het laatje brachten, zijn het nu de tours zelf en de merchandise. Voordat je het weet, staat je nieuwe en hard voor gewerkte album gedeeld op het internet. Cd en DVD verkoop gaan hard achteruit, en soms zelfs nog voordat het album officieel uit is, staan de fans al luidkeels mee te zingen en air guitarren. Heel fijn natuurlijk dat de muziek wordt gewaardeerd, maar niet extreem handig voor je bankrekening. Je moet tegenwoordig HEEL ERG VEEL passie hebben voor je beroep als professioneel metal muzikant, want je hebt niet meer het zelfde salaris als Gene, Axel of James. Maar gelukkig heeft ieder nadeel zijn voordeel! Crowdfunding heeft menig band geholpen om nieuwe albums (af) te maken, en dankzij dat wereld wijde web, is het steeds gemakkelijker voor muzikanten zelf om samen te werken aan projecten. Muziekforums zijn een internationale uitlaatklep. Zo veel meer interactie! En als we nou eens met zn allen tijdens de concerten zelf met onze neus uit onze mobieltjes komen, zouden we nog net dat keerpunt mee kunnen maken waarin de levende legendes plaats maken voor nieuwe legendes in de dop. \m/.