Motorbreath 2015

Aangezien Metal Mike mij zojuist vriendelijk heeft verzocht om even heel erg op te gaan schieten met de column van deze maand, en ik absoluut geen inspiratie heb omdat ik al meer dan een maand geen lichttafel heb aangeraakt, heb ik besloten om even helemaal terug te gaan naar mij roots. Van toen ik nog een lieftallig klein metal meisje was en zelf in een bandje speelde. Toen ik er nog van droomde om “on the road” te zijn. Toen ik nog geen idee had wat het inhield om daadwerkelijk hier mee aan het werk te zijn. Toen ik nog echt opkeek tegen iedereen die muzikant was, en als een echte fan genoot van optredens in het lokale muziekcentrum waar ik wekelijks kwam en geregeld stond te headbangen tussen mijn vriendjes en vriendinnetjes. Toen ik iedere woensdagavond met de band in het oefenhok oefende om ooit ook op de bühne te staan (en er vervolgens uit werd getrapt omdat ik te ambitieus was en bier drinken en spelen alleen niet genoeg was..wat was ik boos!). Toen ik mij nog niet realiseerde hoe het er achter de schermen nou ECHT aan toe ging. Toen ik nog met liefde in een tentje in de blubber ging staan om een weekend lang alle podia af te gaan en nieuwe muziek leerde kennen. Voordat ik verbitterd en bevooroordeeld raakte over dit interessante, inspirerende, nimmer saaie muziekwereldje. Jeugdsentiment. Het is namelijk allemaal begonnen toen ik als rebelse tiener naar 1 bepaalde band ben gaan luisteren: Metallica! Wat heeft deze band een invloed gehad op mijn leven! De teksten stonden mij op het lijf geschreven, en ik was het er helemaal mee eens. Nog steeds staan alle lyrics van alle albums van Kill 'em All tot en met Reload in mijn geheugen gegrift, en vraag ik mij soms wel eens af hoe ver ik het daadwerkelijk in de archeologie had geschopt als ik in plaats van het in mijn hoofd stampen van al die nummers, ik wat meer met de studie bezig was geweest. Volgens mij was het graf van die verloren Farao dan al lang gevonden. Maar ach. De muziekwereld was ook een leerschool, en naast een master degree in de archeologie met matige punten heb ik nu ook een degree in "Life on the road". Ik zal maar even in het midden laten van welke “school” ik het meeste heb geleerd. Staat eigenlijk best goed op je CV als je het niet al te oppervlakkig bekijkt. Maar goed. Die roots! Het jaren lang in mijn hoofd stampen van nummers heeft dus daadwerkelijk iets goeds met zich meegenomen! Niet alleen de prachtige moralen die de verschillende bands mee hebben gegeven, maar ook dat ik nu heel goed ben geworden in het leren en begrijpen van nummers, zodat ik er een mooie show van kan maken! Om de band op het podium te ondersteunen met een lichtshow waar je U tegen zegt, en de zwoegende muzikanten een extra dimensie te geven. Bijdragen met het neerzetten een knallende show waar metal fans goed geld voor betalen, en deze mensen het zelfde gevoel te geven als ik vroeger had toen ik daar stond te headbangen met mijn vriendjes en vriendinnetjes! Dat is toch mooi! Bedankt Metallica! \m/ !

"Those people who tell you not to take chances
They are all missing on what life is about
You only live once so take hold of the chance
Don't end up like others the same song and dance" – Metallica.