to tour or not to tour

 Het grote rekenen en afwegen is begonnen. Het aanbod is bijna te mooi om waar te zijn. In de loop van het eerste kwartaal van volgend jaar 5 weken touren als voorprogramma van een grote band. Zoals de tourmanager de klus aanprees, zou het een “luxury tour” worden. 

Oftewel; iedere dag een redelijk vroege show, weinig uren maken op een dag, en geen gedoe om kleedkamers en dergelijke omdat we in arena’s zouden spelen. 45 minuten per avond. 

En daarmee zijn er al best snel een paar dingen erg aantrekkelijk geworden. Namelijk het feit dat je dus niet iedere avond pas na 2:00 je bunk in rolt, maar naar alle waarschijnlijkheid al rond een uur of 22:00 gewoon klaar bent. En het feit dat de catering naar alle waarschijnlijkheid ook goed op orde is. A well fed crew is a happy crew!

Maar er kleven natuurlijk ook een paar nadeeltjes aan. Het is niet altijd even stressloos voor een support act. Je wordt namelijk geheel blootgesteld aan de genade en de (mogelijke) grillen van de hoofdact.  Wat ik daarmee bedoel, is, dat als er tijdens het opbouwen op die dag vertraging is; of dat als er nog vanalles geoefend moet worden, of een van de crewmembers iets moet repareren of iets dergelijks, de tijd van de opbouwtijd afgaat van de support act. Dat betekent dus heel veel stress in heel weinig tijd. Want het inladen en opzetten van een podium moet dan heel erg snel gebeuren. Voordat de “Doors” ten tonele verschijnen. En alles moet neer worden gezet voor de stage setup van de hoofdband zonder dit te verplaatsen of aan te passen. Dus weinig ruimte in de ruimste zin van het woord. 

Ook voor licht kan dat interessant zijn. Aan het begin van mijn carrière, ben ik bijvoorbeeld eens meegeweest met een support act voor een grote band, die mij slechts 12 lampen gunde. Waarvan er 6 gebruikt werden om ze van de voorkant te belichten. Ik moest dus HEEL erg creatief zijn met wat ik onder de knoppen had zitten, en voelde me vaak erg gefrustreerd. Vooral tijdens een show in Wembley. Sta je dan met je goede gedrag te knipperen. Bijna genant gewoon. Vanaf dat moment heb ik zelf geleerd dat het, in welke positie dan ook, het belangrijkste is om vriendelijk te zijn, en elkaar vooral ook ruimte (en lampen!) te gunnen. Je moet overigens wekenlang samenwerken. Tuurlijk is het niet de bedoeling dat je de lasershow en special effects van je collega gaat bepotelen! Maar je moet natuurlijk wel een beetje redelijk blijven. Wat heel veel scheelt, is een professionele crew van de hoofdact, die als een geoliede machine loopt. En wederzijds respect. Het is vooral belangrijk, dat je als support act de eerste paar dagen vooral even de kat uit de boom kijkt, en niet op (toch al)lange tenen gaat staan. Want dat kan je duur komen te staan. Maar...aan het einde van de dag ligt de beslissing gewoon bij de baas, oftewel de band waar men daadwerkelijk voor komt! Of je nou jarenlange ervaring hebt of niet.

En dan is er ook nog de afweging of dit hele avontuur daadwerkelijk die 26 vakantiedagen van mijn andere baas het waard zijn! Of zou ik met al die vrije tijd ook een beetje op afstand mogen werken? \m/