Een bierblikjes cowbell

Donderdagmiddag, in het vliegtuig van Milaan naar Amsterdam. Gisteravond weer een toffe show gedraaid in Milaan met Rhapsody! Een volle zaal met uitzinnige metalfans. Heerlijk! Een sociaal leven bestaat momenteel overigens niet echt met 1 vrije dag deze maand. Maar ach, die schoorsteen moet blijven roken! En dat zal die! Mijn Italiaanse collega (drumtech) zit momenteel naast me advies te geven waar over te schrijven deze maand. Inspiratie is momenteel namelijk erg welkom. Ik schrijf inmiddels al bijna vijf jaar voor Aardschok en de meeste onderwerpen zijn de revue reeds meerdere malen gepasseerd. Hij kwam met het briljante idee om uit te leggen wie wat eigenlijk doet op zo'n tour. Wat een lichttech doet weten jullie ondertussen allang namelijk ;) Het professionele touren is inmiddels al lang geen busje meer met een paar versterkers in de achterbak en spelen voor een kratje bier en “exposure”. En een roadie is niet zomaar een roadie, zij zijn vaak gespecialiseerd. Dus de in de komende columns krijgen jullie tekst en uitleg over verscheidene soorten crewleden op tour. Laten we maar eens beginnen met de Drumtech! De drumtech s de reden dat de drummer van menig band nog in leven is. Zijn belangrijkste tools: gaffa, een drumsleutel en een immens inzicht in de psyche van de live muzikant. Tijdens een drumsolo, kun je namelijk niet “even” stoppen, en vertellen dat je veter los zit en of je die even kan strikken. Een knikje of minieme beweging van de wenkbrauw moet genoeg zijn om te vertellen wat er aan de hand is. Van een losse pedaal tot een falende in-ear monitor of gewoon een droge keel. En ja, je moet ook mcGyvver zijn, net als alle andere crewleden. Zorgen dat de drumriser (het podiumpje voor het drumstel) niet in elkaar dondert, de pedalen niet weg schuiven door middel van inventieve technieken en het even “los trekken” van het kletsnatte t-shirt van de rug van de drummer zijn allemaal dingen die tot de dagelijkse kost horen. Om nog maar niet te beginnen over er voor te zorgen dat alles glimt, tip top gestemd is en tot op de millimeter nauwkeurig is opgebouwd! Probeer jij maar eens een drumvel te verwisselen tijdens de show, of een bekkenstandaard vast te draaien terwijl de percussionist gewoon door gaat. Gevaar voor eigen vingers! Nee nee, het leven van een drumtech gaat niet over rozen! Ook zijn er andere hindernissen. Zoals het beschermen van de voorraad drumstokjes. Deze zijn namelijk een erg gewilde trofee voor menig fan. Ware vetes zijn uitgebroken in het publiek tijdens het traditionele drumstok werpen, en ook kleerscheuren zijn ontstaan. En vast ook babies door geboren, want je wil niet weten waar sommige mensen toe in staat zijn voor zo'n simpel stukje hout met een handtekening. Tijdens de show voorziet de drumtech de drummer van verfrissingen en handdoeken om de handen en het gezicht mee af te drogen. En dit alles zonder gezien te worden door het publiek! Als een ware houdini verstopt hij of zij zich achter het drumstel en weerstaat menig rookmachine, herrie, strobes en hete lampen. Kennis van muziek, apparatuur en geluid zijn essentieel. Geduld is een schone zaak. Mensenkennis ook, en hoe daar op in te spelen. Soms tijdens festivals, wordt de drumkit gehuurd. Op de grotere festivals is dit meestal geen probleem, maar in sommige landen wordt er nog wel eens een onderdeeltje vergeten, of wordt er ronduit slechte apparatuur geleverd. Of ze vergeten de cowbell. Maar, deze McGyvvers maken er gewoon wat van (desnoods van een bierblikje, echt!), en zorgen dat de show gewoon door kan gaan! \m/!