ooit was ik gitariste

Net voor het einde van het jaar was er dat leuke feestje, Metal Experience Fest! Waar ik Bleeding Gods in het zonnetje mocht zetten mocht zetten. De laatste  show van het jaar! Out with a bang :-) Zo om me heen kijkend voor en na de show, zag het er uit als een enorm geslaagde party. Helaas was ik na de show nog steeds ontzettend nuchter, en niet in staat om het aantal biertjes in te halen, dus heb ik het een en ander gemist, maar gezellig was het wel! Tijdens een van de andere bands.die deze avond het podium onveilig maakte, zag ik een witte flying V gitaar bespeeld worden, en werd ik ineens zo’n 15 jaar terug in de tijd gekatapult. Toen deed ik nog niet zo veel lichtjes, en zat ik zelfs in een paar bandjes. Van grindcore, tot thrash/death tot metalcore. Bas en Gitaar. Het ene bandje ben ik uitgeknikkerd omdat ik “te ambitieus” was (ik wilde Touren!!! Niet alleen bier drinken in de repetitie ruimte!), en met de andere band zijn de wegen gescheiden omdat ik een buitengewoon vette kans kreeg in mijn professionele carrière (of ik op tour met WASP wilde??! Uhh…JA!). Een jaartje daarvoor had ik een Gibson flying V gekocht. Dat was toen mijn ultieme droom. Cool zijn in een bandje met een witte flying V. Of cool er uit zien? Ik vraag me nog steeds af wat ik toen belangrijker vond. Maar toen wist ik nog niet hoe het was om te Touren. Hoe ontzettend zwaar het is voor beginnende bands om het hoofd boven water te houden. Alles, maar dan ook alles er voor over hebben om een kans te krijgen in deze wereld, en naast al het andere enorme talent ontdekt te worden Enorme risico’s nemen. En geld te verdienen in plaats van iedere keer maar weer in je project/band te pompen. Ik heb er in de loop der jaren ontzettend veel respect voor gekregen. Wat dat is echte passie voor de muziek! Echte liefde voor wat je doet! Koste wat kost. Bloed, zweet, tranen en geld. Niet opgeven. En uiteindelijk die erkenning. Muzikant worden is niet meer mijn droom. Al heel lang niet meer. Maar wel goed zijn in wat ik doe, en daar ook lol in houden. Dat is ook de reden waarom ik een stuk minder tour tegenwoordig. Ik vis de krenten uit de tour pap. De shows in Japan of Rusland, of the shows met bands die meer voelen als familie dan collega’s. Daar doe ik het voor. En dat ik daarnaast ook dino’s opgraaf. Wat dat betreft mag ik mij gelukkig prijzen. Heel erg gelukkig. Werk dat (meestal) niet voelt als werk. Wat er met die flying V is gebeurd? Die is op marktplaats terecht gekomen, want ik wilde na die show van Destruction in Costa Rica er nog 2 weken vakantie aan plakken. En wauw wat was dat een goed idee! \m/