kut rolkoffertjes

Jaaaaah! Het is weer vakantieperiode op Schiphol! Met moeite baande ik mij vanochtend een weg tussen de rolkoffertjes en verdwaasde vakantiegangers richting de gate. Op naar Zweden! Het wordt weer een vluggertje. 1 festival, een gebroken nacht en op tijd voor de lunch weer thuis.

Vorige week was het geen vluggertje, maar 2 weken onderweg zijn met 2 bands. Rehearsals met Rhapsody in Annecy, Barcelona Rockfest, festivalletje in Bologna, toen naar Boedapest om vervolgens na een dagje vrij over te stappen naar Satyricon in Sofia. Voorprogramma van Slayer. Lachen! Om daarna nog een chaotische show te draaien tijdens de schemer op Masters of Rock.

Hoogtepunt van deze 2 weken was toch wel het voorprogramma van Slayer! Na een asociaal vroege vlucht vanuit Boedapest via Wenen naar Sofia, werden we na een uur wachten opgehaald door het welbekende busje en meteen naar de arena gebracht waar Slayer al klaar was met de voorbereidingen, en wij meteen onze spullen konden uitstallen. Backdrop hijsen, microfoonstandaard in elkaar draaien, geluid testen, gitaren stemmen en restringen, drumstel opbouwen en lichttafel programmeren. Dit allemaal binnen 2 uur. En er was zelfs nog tijd om een heerlijke slayer cupcake te eten bij de catering! En ook de show ging best lekker moet ik zeggen! De hoofdact was erg genereus, en ik mocht aardig was van hun lichten gebruiken! Helaas geen stroboscopen, maar dat heb ik prima weten te compenseren met andere trucjes. Tijdens de welbekende tonen van Slayer mochten wij als een dolle onze spulletjes weer bij elkaar rapen en in de bus laden. Was best warm zo met de pyro er pal naast. In plaats van een volle nacht slaap en vliegen zonder kater, zijn we toch nog op de afterparty beland. En in de modder. Want onze taxi zat vast en we moesten duwen. Zo maak je weer eens wat mee! Maar volgens mij was het heel gezellig! Dieptepunt van die 2 weken was toch de Rhapsody show in Bologna. Niet alleen heb ik 3 uur moeten wachten op het arriveren van de ongeïnformeerde lichtman en daardoor ontzettend moeten haasten, maar ook viel de complete stroom uit middenin de show. Het waaide een beetje erg hard (zo’n windje is welkom als het 38 graden is), en toen een van de lokale techs de backdrop probeerde te stabiliseren, raakte hij met zijn zaakje (ja echt!) de “main switch”. Alles zwart. Oeps! Gelukkig duurde het niet lang voordat het geluid weer werkte, maar ik had helaas last van een “blue screen of death”, waardoor de band een compleet nummer in het donker moest spelen. En daar sta je dan, met een hele hoop vragende blikken in jouw richting. Kan je toch alleen maar je schouders ophalen en doen alsof je op allemaal knopjes ramt, terwijl je eigenlijk gewoon stiekem wacht tot alles gereboot is, en van binnen (en buiten…)heel hard vloekt. Voel je je toch wel een beetje lullig! Maar ach. Die moet je er ook af en toe bij hebben om weer even extra te appreciëren wanneer het wel goed gaat allemaal! Zoals tijdens deze laatste show in Zweden, toen ik zelfs getraceerd werd via Facebook om te vragen voor mijn licht CV omdat ze mijn lichtshow zo goed vonden! Helaas heb ik moeten vermelden dat ik momenteel even geen nieuwe klussen meer aanneem, maar toch wel een fijn compliment! Doe ik toch iets goed! \m/