Strobokokosnoot

Potverdikkie! Het voelt nog als gisteren dat ik zo ergens rond de kerstdagen met heel veel biertjes rond liep op de Eindoven Metal Meeting na twee enorm geslaagde shows met Bleeding Gods en Destruction. En dan klopt ineens de social media op de deur. Hee hallo Hanneke, kijk eens naar deze herinneringen van de afgelopen jaren rond deze tijd! WAT???? Een jaar geleden? Alweer heeft het concept “tijd” mij een poets gebakken door die 365 dagen met stroboscoopsnelheid langs te laten gaan. Meewarig bekeek ik wat ik volgens de verschillende social media platforms allemaal heb meegemaakt de afgelopen 12 maanden, en las ik de afgelopen aardschok artikelen nog eens door. Alsof mijn leven aan me voorbij flitste. December. As usual een hele rustige periode als het om muziek gaat. Iedereen is een beetje aan het bijkomen van de afgelopen maanden. Veel plaatjes van eten en hier en daar een verdwaalde T.Rex en selfie ter zelfverheerlijking. Februari. Zelf ook maar eens bijkomen ergens op een eiland met palmbomen. Kokosnoten met parasolletjes en andere jaloersmakende vakantiekiekjes passen de revue. Maart. Dinosaurussen! Heel veel. En ook af en toe een “throwback” naar de concerten van 2016. Daar begon dus de heimwee naar de muziekwereld. In April begon voor mij de aanloop naar de zomer. Rhapsody shows leren kennen, minstens 40 uur per week in het museum werken en me klaarstomen voor de festivals die gingen komen. Die zomer zat ik ieder weekend in het vliegtuig naar een andere bestemming. Geen tijd om bij te komen. Doorgaan! Hallo gold status bij de vliegtuigmaatschappijen. Knipperend door heel Europa. Slaaptekort. Fun overdrive. Motorfestivals in Oekraiene, Graspop, Sweden Rock en de andere grote festivals. En kleine festivals in the middle of nowhere, zoals bijvoorbeeld in de buurt van Florence, waar het hele dorp aan het larpen was en ik bijna op een slang ging staan, en in Noord Spanje, waar men van heinde en verre kwam om eens even goed te rocken. Goeie BBQ overigens (kwam ook nog een zwaar gefilterd plaatje van voorbij). Aan de veranderende kleuren op de blaadjes van mijn instagram wall zie ik dat de herfst er alweer haar intrede gedaan had. Nog even een dino (een triceratops om precies te zijn) opgraven en weer door bij het museum, waar ik ondertussen ook projectleider ben en meehelp met de voorbereidingen van het nieuwe museum dat gebouwd wordt. Nog meer dino's krijgen we daar! En toen alweer ineens plaatjes uit Azie. Vakantie? Neejoh! Lekker op tour! Want wie zegt er nou nee aan een tripje naar Japan, Zuid-Korea en China?? Ik niet hoor! Wat was dat weer een avontuur! Ik zou het zo weer doen. En niet alleen voor het eten hoor! Ook voor de metal experiences! Het laatste plaatje dat voorbij komt, ben ik zelf voor een kerstboom met een filtertje eroverheen. Gisteren. Werkelijk de tijd vliegt. Een opmerking die mensen om mijn heen vaak maken : hee maar je ging toch stoppen met de muziekwereld? Het antwoord: Dat gaat niet zo maar in 1 keer. Want het is over het algemeen best wel heel erg gaaf! Minderen is misschien wel handig voor de algemene gezondheid, maar wie zegt er nou nee tegen een lichtshow in een Noors operagebouw met een black metal band en een compleet opera orkest!? \m/