mijmeringen van een kluizenaar

Een maand met bijna geen metall! Een maand die ontzettend snel voorbij vliegt, zonder dat je er erg in hebt. Eigenlijk net zo iets als een tour die van een leien dakje gaat. Zoals bijvoorbeeld nu die van Rhapsody. Zonder mij. Afgelopen week zat ik lekker onbelangrijk te zijn op mijn bank met een glaasje wijn en mijn joggingbroek, en ineens lichtte mijn telefoonschermpje op. Een video message. En ja hoor, het clubje zat lekker bier te drinken ergens op een ferry, en ze dachten aan mij! Even smolt ik weg, en baalde ik stiekem heel erg dat ik niet met deze heren en dame op die boot zat op dat moment, lekkere biertjes weg te tikken. Ik stuurde een videootje terug vanuit de bank in de joggingbroek met het glaasje wijn, en dacht bij mezelf….hoe kan dat nou!? Maar soms moet je nou eenmaal even voor jezelf zorgen, en dan kan dat het beste op een dergelijke manier. Een paar dagen later lichtte mijn scherm weer op. Hee! kom je naar de show vanavond? Damn. Weer in die joggingbroek (ja, ook met wijn). Zo gaat de maand inderdaad wel snel voorbij! Inmiddels zit de kurk op de fles, en zit de joggingbroek in de wasmachine. Uit die kluizenaars modus! Tijd om weer even iets te gaan maken van het leven. Maar helaas. Geen shows vanavond! Heb ik weer.Gelukkig ziet de zomer er wat zonniger uit, en beginnen de festivals op te poppen in mijn agenda. De bands om me heen staan te trappelen om de bühne weer op te gaan, en in de vriendenkring komt er hier en daar animo om een showtje of wat te bezoeken. Het is buiten ook weer aan het dooien na deze ontzettend barre winter (kuch) dus het gaat allemaal wel goed komen, kom maar op met die lentekriebels!

Tijdens het schrijven van de laatste column was ik overigens onderweg naar Noorwegen, om de heren van Satyircon in een grim en frostbitten lichtje te zetten. Dat was best wel gelukt! Op het moment dat het vliegtuig landde in het westen van Noorwegen, ging de zon net onder en arriveerde ik in een soort van prachtig winterwonderland tussen de fjorden en dennenwouden. DE perfecte sfeer voor een lekkere black metal show. Ik had maar 2 uurtjes om show 1 voor te bereiden, maar aangezien ik het beste presteer onder druk, draaide ik mijn verkleumde vingers daar niet voor om en zetten we met behulp van een geweldige local crew een topshow neer. De dag erna was iets heftiger. De band speelde namelijk in het oudste operagebouw van het land, samen met een operakoor. Erg vet, ware het niet dat we die dag TWEE keer de complete setup moesten doen. De eerste was voor de soundcheck, en de tweede was omdat er tussendoor nog “even” een andere opera compleet met decor moest plaatsvinden. Aangezien de locals over het algemeen gewend waren aan opera’s, verliep het allemaal iets stroever dan op een gemiddeld Wacken. Alles moest dus van het podium. Alles. Dat was wel stressvol, helemaal toen 5 minuten voor mijn show een aantal lampen besloten hadden om het op te geven. Na een hele hoop gevloek, heen en weer geren en getier deden ze het nog steeds niet, en stond de band klaar om op te gaan. Helaas dus met een aantal lampjes minder. Niks aan te doen! Dan maar overcompenseren met de rest. Ik denk overigens niet dat iemand het door heeft gehad \m/.