Hanneke, are you free this weekend?

Even maakte ik mij een beetje zorgen om het onderwerp voor deze column, aangezien ik weer eens geen shows in het verschiet had staan voor die o zo gevreesde deadline van Mike. Maar gelukkig, woensdagmiddag kreeg ik een berichtje van onze allerbeste Schmier :  Hanneke, are you free this weekend? We’d love for you to do the lights for the Destruction show in Karsruhe! …..OK! Dus drie dagen later stond ik al weer voor dag en dauw naast mijn bed te trappelen om naar Duitsland te vliegen voor het weekend. 1 uur vliegen, 1 uur treinen en 3 uur wachten later, precies tijd genoeg om de setlist weer even te leren, werd ik herenigd met de geluidsman op het station en sprongen we in de taxi naar de venue, waar vandaag het metal fest plaats zou vinden. Lekker sfeertje! En natuurlijk was het geen normale show. Het was de laatste show van drummer Lawrence. Als van gisteren haalde ik mij zijn eerste show voor de geest, die toevallig ook mijn eerste Destruction gig was. Wat gaan 8 jaar toch snel voorbij. Veel herinneringen werden opgehaald, zoals toen Lawrence bijvoorbeeld mijn legging moest lenen omdat hij zijn drum broek vergeten was,thrashing all over the place en een hele zware tour zonder slaap in Zuid Amerika (er kwamen zelfs zuurstoftanks aan te pas!). Het is en blijft een band die weet hoe een feestje gevierd wordt, dus om zijn 8 jaar bij de band te vieren was er een fles vodka van 3 liter aangeschaft, en een speech halverwege de show. Het was een fijne avond!

1 klus dus maar afgelopen maand. En ook geen show deze maand aangezien ik nu in het vliegtuig zit richting de jungles en tropische stranden van Indonesië! Even bijkomen hoor! Als roadie leef je zowat op vliegvelden. Ik heb het gevoel dat ik zowat alle vliegvelden ter wereld heb aangetikt de afgelopen jaren! Dus ik zit nog een klein beetje in de werkmodus nu. Dat roepen die eindeloze border controles, uren slenteren langs duty free shops, lounges  en security checks in mij op. Maar dat zal er zo wel uit gaan op het moment dat de taxi chauffeur met mijn eigen naam op een bordje staat te wachten in plaats van een bandnaam, en ik geen 10 gitaren en een micstand bouwpakket bij de odd sized luggage vandaan hoef te plukken…\m/