Fjorden en opstandige operazangers


Afbeeldingsresultaat voor hannekelights satyricon

 Ja hoor Mike, lekker dan....Ben ik net ingecheckt op Schiphol om naar Noorwegen te gaan voor 2 Satyricon shows, wordt de deadline even onder mijn neus geschoven. Morgen af. Vanochtend tijdens het inpakken van mijn tas was ik nog in dubio of ik mijn laptop wel mee zou nemen op dit tripje, wat ik uiteindelijk niet gedaan heb. Kak. Wat de deadline nog iets spannender maakt,  is het feit dat ik straks als ik ergens in viking town land (Ålesund), meteen keihard aan de slag moet om een andere deadline te halen. De show. Ik kom achterlijk laat aan, waardoor  ik meteen in de festival modus moet. Op zich geen probleem, maar ontspannen is anders. We hebben ook eigen belichting mee, en het is meer dan een jaar geleden dat ik mijn lampen over dit ensemble geschenen heb. En dan gooit er ook nog eens een opera-koor roet in het eten... Ik had toch liever even de tijd hiervoor genomen maar blijkbaar paste het vliegschema niet helemaal bij deze gedachte. Een lekkere uitdaging dus! Kom maar op!
Begin deze maand kreeg ik een berichtje van de Noorse black metal mannen of ik alsjeblieft terug wilde komen. Ik en mijn ego waren daar eigenlijk best wel blij mee! Niet alleen omdat ik daadwerkelijk gemist werd, maar ook omdat ik misschien stiekem toch wel in de muziekwereld rond wil/moet blijven hangen. Iets met gehalveerde contracten gecombineerd met de liefde voor het vak. Het blijft in je bloed zitten. Hardnekkig spul, dat metaal. 
Ondertussen zit ik in het vliegtuig en rende er net een krijsend kind met van die piepschoentjes voorbij. Tijd om mijn oordopjes met de setlist eens in te doen. Er zit namelijk nog een andere setlist vers in mij geheugen (en piepschoentjes zijn vreselijk irritant). Die van Bleeding Gods van afgelopen vrijdag! Wauw wat was dat een feestje zeg! Het is alweer een tijdje geleden sinds ik voor Hollanders werkte. En dat is leuk voor de verandering ! Omdat het de albumpresentatie was, hebben de heren en dame alles uit de kast getrokken om de show onvergetelijk te maken. Props, drops, corpse paint en outfits. En dan ook nog eens mijn hulp om de deuntjes van een fijn sfeertje te voorzien! Wat wil je nog meer. Het was ook verfrissend om met taalgenoten te werken en niet constant me hoeven af te vragen wat er allemaal gezegd werd. Het was ook de eerste show van het jaar voor mij, na een pauze van bijna 3 maanden,  maar gelukkig was ik het nog niet verleerd. Ik ben benieuwd wat er nog meer op mijn muziekpad gaat komen dit jaar! Maar het is in ieder geval een goed begin \m/

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Lights Down Under

Image
Jeetje wat een verschrikkelijk kutnieuws in Australië momenteel! Word helemaal naar als ik die rode en berookte luchten zie. Wat mij betreft horen dat soort taferelen alleen maar thuis op de cover van een CD, en niet in het echt. Zo net voor de winter was ik er zelf nog, en was er helemaal niks aan de hand. Langzaam brak daar de lente uit, en die schattige koalabeertjes zaten nog hoog, droog en levend in hun boom, en in plaats van verkoolde kangaroos langs de weg, lagen er alleen nog maar platgereden versies. Hopelijk worden er wat ogen geopend nu. Waarom ik in Australië was? Ik door L/T Rhapsody gevraagd om mee te gaan op avontuur. Aangezien ik nog geen vakantie had gehad dit jaar, had ik de tourmanager gevraagd mij moederziel alleen achter te laten na de laatste show. Down under. Maar voor die vakantie, moest er natuurlijk eerst even gewerkt worden!!! Het begon in Finland. Het duurde niet lang voordat iedereen weer in de juiste modus was, en aangezien we overal naar toe vlo
Read more

mobiele eenheid

Image
  Tijdens (en misschien ook een beetje voor) de lockdowns ben ik lichtelijk verslaafd geraakt aan eindeloos op social media scrollen. Het is momenteel echt mijn slechtste gewoonte, en ik doe hard mijn best om ermee te kappen. Waar ik vroeger veel inspiratie vandaan haalde, raak ik nu overprikkeld in de eindeloze put van dopamineshotjes. “Can I interest you in everything, all of the time”, luidt het liedje van Bo Burnham, een komiek die dit nummer tijdens de lockdown scheef. Dat slaat echt overal op, en zet mij aan het denken. I am part of the problem. De verschillende apps en websites zijn zo ingericht, dat je maar blijft en blijft scrollen. Dieper en dieper wegzinkend, en al je kostbare tijd consumerend. Je hersenen zijn constant ergens mee bezig. Vermoeiend eigenlijk. Geen wonder dat zo veel mensen met burnout klachten rondlopen, en zelfs de noodzaak zien om vroegtijdig uit het leven te stappen. Ik heb er al eerder over geschreven, maar ik merk het ook op tour en om mij heen. Iederee
Read more

Back to the roots

Image
  Heb ik sinds het oostenrijkse festival uit de vorige column nog nieuwe shows gedraaid? Nope...Heb ik nog andere metal avonturen meegemaakt? Nope...Ik heb recentelijk niet meer aan het “front” gestaan. Maar een hele hoop collega’s gelukkig wel, en dat gun ik ze allemaal enorm! Het was zo fijn om weer even te proeven hoe het was. Hopelijk wordt 2022 wat spannender. Eind deze maand mag ik eindelijk weer knopjes beroeren! Voor een oude bekende gitaarvirtuoos. Terug naar mijn roots. Terug naar waar het allemaal begonnen is voor mij. De Bosuil! Yes! Een hele leuke zaal in Limburg, waar ik in mijn “teens en twenties” heel wat uurtjes heb doorgebracht. Voor de bar, achter de bar, op de bar, onder de bar...en achter de knoppen!  Het begon als een soort van soos met een minuscuul podiumpje, waar een paar parren en piepende en krakende bewegende lampen boven hingen die de jaren tachtig waarschijnlijk nog hadden meegemaakt. En een hele oude tafel die volgens mij zelfs nog niet eens een floppydis
Read more