blessed are the sick

Ik had gebrek aan inspiratie deze column. En wat doe je dan? Gewoon Mike vragen naar een onderwerp! En hij kwam wel met een interessante, namelijk ziek zijn op tour. Hoe ga je daar nou mee om? Vooral op langere tours is dit iets waar iedereen mee te maken krijgt. Je woont natuurlijk hutje mutje in een tourbus, waar de bacillen en bacteriën vrij spel hebben, en eetpatronen vaak driehoekig zijn in de vorm van pizza om 2 uur snachts met een paar pilsjes. Vindt je immuunsysteem niet heel relaxed. Ik moest eigenlijk ook een beetje denken aan die Spinal Tap scene waar iedereen ineens een koortslip heeft. Want zo gaat het wel! Een van de belangrijkste onderdelen in het tourbuskeukentje is dan ook antibacteriële gel (OK en het koffiezetapparaat!). Want op het moment dat er 1 persoon rondloopt met de “sniffles”, weet je dat het vrij zeker dat jij binnenkort ook aan de beurt bent. Ik heb het meer dan eens meegemaakt dat binnen een week iedereen liep te snotteren en te steunen, en op het moment dat de laatste weer beter was, was de eerste weer ziek. En ik kan je vertellen; op tour is dat dus echt vet kut. Niet alleen heb je nergens de ruimte voor jezelf, en moet je uitzieken in je bunk (leuk voor de gene onder/boven je), maar je kan ook niet lekker slapen of douchen. De airco staat ook over het algemeen nooit hoe je deze het liefste zou willen, dus er worden alleen maar meer ziektekiemen verspreid en de bus in geblazen. Essentieel in je road survival kit, zijn dan ook van die citroendrankjes met paracetamol, neusspray, vitamientjes en anti kak spul. Nu ben ik zelf gezegend met een goede gezondheid, en ben ik vaak een van de laatsten die er aan moet geloven (en tegen die tijd heb ik natuurlijk ook al mijn halve medicijnenkit aan iedereen uitgedeeld…zucht). Maar ik kom meestal wel aan de beurt! Het is wel eens voorgekomen, dat ik een show stond te draaien met zware koorts. Maar ik heb er nog nooit een gecanceld! Zelfs toen ik zwetend, rillend en ijlend door de security in Mexico ging met de (Mexicaanse?) griep, heb ik het toch min of meer voor elkaar gekregen om een lichtshow te draaien voor Destruction. Aangezien dit ook rotten in het vak zijn, hebben ze mij er goed doorheen geholpen met hun eigen medicijnenkits. Het zou overigens zo maar geweest kunnen zijn dat mijn geijl de show extra spacy heeft gemaakt :p. En een tijdje geleden ook nog een interessante working experience gehad met voedselvergiftiging in Moskou! Dat was met stip de langste show ooit! Gelukkig zat toen de Lordi festival setup nog aardig in mijn vingers, en kon ik snel alles programmeren tussen het kotsen door. En aangezien ik geregeld in Rusland kom, had ik daar ook speciale hulptroepen die mijn dag zo comfortabel mogelijk maakten. De lichtman wist niet wat ie zag. Om heel eerlijk te zijn is ziek zijn op tour gewoon geen optie. Je bent mee met een reden, of dat nou is om te zingen, grunten, gitaar te spelen, drum te techen, geluid te doen, merch of licht. The show must go on! Zelden in mijn carrière heb ik shows meegemaakt die zijn gecanceld omdat er iemand ellendig was. Om heel eerlijk te zijn kan ik me er niet eens een herinneren! Gelukkig is je tourclubje meestal ook een hechte familie die goed voor elkaar zorgt, en met enige moeite jouw taken helpt te volbrengen tot aan het moment dat de intro tape rolt. Dan moet je het zelf zien te overleven! Rock n Roll. \m/