Bleu

Tijdens die dagen tussen kerst en oud en nieuw, wanneer niemand precies weet wat ie moet doen, ben ik op avontuur gegaan op zolder van mijn moeder, waar ik rond die tijd graag bivakkeer. In de kast vond ik allemaal CD’s, backstage pasjes en mijn oude leren hesje. En tourshirts, heel veel tourshirts! Vervolgens, onder een laagje stof, kwam ik een oude externe harde schijf tegen. Ik plugde hem in mijn computer, en werd meteen naar het verleden gekatapult. Allemaal foto’s en video’s van “vroeger”. Toen ik nog in mijn leren hesje paste, en schaamteloos met Manowar mee brulde tot in de vroege ochtend uurtjes in de 24 uurs tent op Bang Your Head festival. Of Wacken. Allemaal foto’s van een ontzettend bleue mini metalhead in een gezellige context. Vage plaatjes van een podium ergens heel ver op de achtergrond. Met een beetje fantasie kan ik me nog wel herinneren welke bands dat waren. Een van mijn onderarmen was toen wit, omdat er zo veel van die festivalbandjes omheen zaten. Daar kon geen zonlicht bij. Ik droeg alleen maar metal shirtjes en jurkjes waren voor tuttebellen. Wat was het leven toen toch mooi. Lekker bier drinken en kut roepen op de camping zonder kennis van het achter de schermen gebeuren. Uit van die plastic festivalbekers, die ik onder dat laagje stof tegen kwam. Al mijn geld ging op aan concerten en festivals, want dat was het mooiste van de wereld, tot groot ongenoegen van mijn ouders. Die vonden vooral dat ik in andere zaken zou moeten investeren. Wat keek ik toch op naar de mensen die het in dit wereldje hadden gemaakt. Dat wilde ik ook! In die tijd, ergens achterin mijn tienerjaren, begon ik met het schrijven van CD en concertrecensies voor een limburgse website,en kon ik geen genoeg krijgen van obscure bandjes. Geregeld kreeg ik singletjes van nieuwe en oude bands om te recenseren, en al niet veel later deed ik ook wel eens interviews. (eigenlijk best wel beschamend dat ik nu niet eens mijn jaarlijst voor Mike kan vullen….goed voornemen voor 2021 misschien?). Een van mijn eerste interviews was met Schmier, van Destruction. Een jaar of 5 later zette ik deze zelfde Schmier in de schijnwerpers, toen ik voor deze band ging werken. En nog steeds af en toe! 

Als ik tegenwoordig met een busje vol muzikanten, instrumenten en roadies de terreinen van de grote festivals op rijd, komen we langs die immer groeiende campings, en krijg ik zin om daar ook mijn tentje op te bouwen en de BBQ aan te zetten. Maar toch zal mijn beleving van festivals voor altijd anders zijn. Wanneer ik een 24 uurstent binnenloop, ben ik vaak nog helemaal nuchter, omdat ik geregeld de headliners in de schijnwerpers zet. Dan zit er al een lange dag werk op, waar wel veel kut wordt geroepen, maar geen bier wordt gedronken. Ik moet dan wel heel hard mijn best doen om dat allemaal in te halen, en daarom worden het vaker lobby feestjes met de overige crew and bands die op het festival stonden. Ook gezellig, maar toch anders! Ook kan ik het niet laten om tijdens de shows een blik te werpen op de lichttafel, en geregeld glijdt mijn blik van de muzikanten naar de lichten die er boven hangen. Hoe zou ik dat doen? Welke ideeën kan ik jatten? Gaaf idee! Goede kleurcombinatie! En voordat ik het weer zit ik volop in de werkmodus. Mijn eerste show van het jaar is weer geboekt. Ik mag eerst nog een paar maanden duimen draaien en dino’s in elkaar zetten. Misschien toch maar eens in therapie gaan en weer leren om “old style” een concert te bezoeken! Input is welkom! \m/