oja, daar deed ik het voor!

 Hoe was het ook alweer? Dat touren? Waarom was het ook alweer zo leuk? En een groot deel van mijn leven? Het kostte mij vele vrije weekends en vakantiedagen, helemaal de laatste paar jaren, toen ik ernaast ook nog eens fulltime professioneel dinosaurustemmer werd. Ik had er ook voor kunnen kiezen om deze weekenden thuis door te brengen in alle rust, en een normale hobby te nemen, zoals leuke dingen doen met vrienden, of af en toe een concert bezoeken. Nu het leuke dingen doen wordt beperkt tot 2 vrienden, en concerten een vage herinnering (omg! zo veel mensen zo dicht op elkaar? eww!), denk ik geregeld weemoedig terug aan hoe het allemaal begon. En hoe zo’n gemiddelde dag er uit zag. Het begint altijd met een reis. Meestal in een tourbus. Je rijdende huis, dat je veilig van het ene naar het andere land heeft gebracht. Google maps (of de chauffeur) vertelt je dat je er bijna bent, of je wordt wakker en realiseert dat je niet meer onderweg bent. Hup, schoenen aan, werktenue aan, pasje om en in de startblokken. Wanneer de tourmanager je het teken geeft dat je ook naar binnen mag, spurt je naar de catering om te kijken wat daar voor lekkers staat, want in een ideale wereld, vindt je ontbijt (brunch) plaats voordat je aan de slag mag (niet altijd, maar mezelf kennende, moet ik wat te vreten in mn mikkie hebben, willen er geen doden vallen…). Weldoorvoed ga je vervolgens het podium en de laadroute inspecteren. Ik kijk altijd eerst omhoog. Waar werken we vandaag mee? Vervolgens om me heen. Waar is de huistech die mij vandaag helpt met het neerzetten van een knallende lichtshow? Is het een oude bekende? Na een kort overleg over de lichttafel, de locatie van de lichten en de bijbehorende filters (de laatste tijd steeds meer LED, waardoor Filters ontzettend retro zijn), zijn mijn collegae ook klaar met hun overleg met de lokale crew over het geluid en de locatie van de risers en monitoren, en wordt de deur van de trailer geopend. Workout time! Het ligt aan de afspraak met de support bands en het aantal stagehands, hoe vaak je op en neer mag lopen met instrumenten en gear / merch boxes om alles op te gaan bouwen en klaar te gaan zetten/hangen. Soms moet je heel veel trappen lopen. Soms geen, en soms wordt alles voor je gedaan. Vervolgens zorg ik er voor dat de backdrop (minstens 10x5 meter) op zijn plek komt te hangen, danwel super strak, net als de banners, waar ik vervolgens de lichten op en om programmeer achter de lichttafel. Met een beetje geluk ben ik klaar met het programmeren tegen de tijd dat de soundcheck plaastvindt, zodat ik alvast een beetje mee kan knipperen, en de band mij eventueel nog feedback kan geven (die schijnt in mijn oog!, deze kleur is stom!). Na de soundcheck werk ik het allemaal nog een beetje bij, sla ik de show ongeveer vijf keer op de disk voor de zekerheid, en geef ik het podium en de tafel door aan de eventuele supportband en zijn/haar lichttech. Op het moment dat de supportband zijn/haar laatste noten heeft gespeeld, staat de crew klaar. Alles nog even rechttrekken, in positie, aansluiten en zorgen dat het podium niet vol water ligt. Dan race ik naar de front of house om nog even een snelle check te doen, en al snel krijgen we de cue voor de “house lights”. Alles op zwart, introtape aan en knallen maar! Voor mij het spannendste moment dat mij altijd kriebels bezorgt. Platblazen die zaal! Ahh..DAAR deed ik het voor!!! \m/

ReplyReply allForward