groepsdynamiek 2012

En het echte werk is weer begonnen! Eindelijk geen inspiratie meer putten uit mijn bodemloze “tour archief”. Ik hoef alleen maar wat veldwerk te doen en de gebeurtenissen om mij heen te observeren. Show nummer 5 van de 45 is net achter de rug en iedereen begint langzaam in het ritme te komen. Momenteel verblijf ik in de tourbus van Kreator. Eigenlijk een beetje gek, want ik werk voor Morbid Angel. Er is een logistiek foutje gemaakt waardoor er niet genoeg plek is in “onze” bus, en daarom mag ik nu bij de gezellige Duitse thrash-opa’s & crew logeren totdat de nieuwe bus arriveert in Parijs.

Gelukkig zijn we tijdens de eerste paar weken nog in het zuidelijke deel van Europa, waar we hopelijk nog wat zon meepikken voordat we richting het koude noorden gaan. Ik herinner me nog een wintershow in Finland, waar de thermometer in de bus -16 graden aangaf. En dat kwam niet door de airco (het blijven Amerikanen, en dat betekent arctische temperaturen binnen om de “germs” buiten te houden). Gelukkig is de fleece trui niet vergeten. Hoe metal.

De eerste dagen is het altijd even passen en meten. En dan heb ik het niet alleen over flightcases in de trailer. Iedereen moet zijn plek vinden zodat er zo efficiënt mogelijk gewerkt kan worden. Je zou denken dat het best zwaar is, iedere keer weer door 1 deur kunnen met iedereen die in dezelfde bus woont (in dit geval 16 mannen en 2 vrouwen), maar in de realiteit valt het best wel mee. Je komt in een soort flow terecht en onenigheden en ruzie komen niet tot nauwelijks voor zolang men elkaar maar in zijn of haar waarde laat. Dat betekent bijvoorbeeld geen stroboscopen uitproberen in het gezicht van de gitaartech en in de ochtend uit de buurt blijven van bepaalde muzikanten. Voor de frustratiemomenten zijn er bokshandschoenen ingepakt. Geloof me, dat helpt! Ook af en toe een stukje hardlopen houdt het hoofd een beetje koel. Gelukkig zitten er meer “sporty spices” op deze toer, dus ik hoef niet in mijn eentje door de straten en bossen van willekeurige Europese landen te sprinten. Vandaag is het plan naar de Notre Dame en terug. Gezond bezig zijn lijkt een beetje het thema op deze toer!

 We hebben onze eigen koks bij ons, die iedere dag weer voor flink buffet zorgen met verse lokale producten. Niks Burgers, pizza’s of pasta’s zoals over het algemeen de standaard in de lokale zalen! De bands en crew worden iedere dag weer verwend met “haute cuisine”. De chefs doen hun best om iedere dag weer iets gezonds en gevarieerds op tafel te toveren. Zelfs de vegetariërs onder ons zijn gelukkig, want voor de verandering bestaat hun dieet eens niet uit een blaadje sla of macaroni met tomatensaus. 

Tot slot wil ik nog heel even terugkomen op en eerdere column van mij, waar ik de gekke taken beschrijf die je tijdens je werk worden toegewezen. Er is weer een nieuwe dimensie bij! We gaan namelijk naar Wit-Rusland! Dat betekent heel veel ingewikkeld en bureaucratisch gedoe voor de tourmanagers, die “vergeten” waren dat er ook nog pasfoto’s nodig waren. Aangezien we op dat moment in Nederland waren, was aan mij de taak om alle band en crewleden bij elkaar te sprokkelen en een voor een in een fotohokje op het station te stoppen. Het is uiteindelijk een dagtaak geworden, om iedereen zo ver te krijgen. Een kleuterklas is er niets bij! (Ik begrijp mijn moeder, die juf is op de basisschool ineens een stuk beter als ze zuchtend en steunend meedeelt dat er weer klassenfoto’s gemaakt moeten worden). Maar het was stiekem toch wel een beetje grappig; vooral de blikken van de voorbijgangers (en vragen van lokale metalheads of we ook naar het concert gingen…hihi). En om eerlijk te zijn, het resultaat mag er wezen! Eens kijken of we het land binnen mogen met deze voorbeeldige plaatjes…